گزارشی از عملکرد یک ساله سرلیست امید/سکوت یک ساله صاحب صندلی 184
9 اسفتد است و یک سال گذشت؛ یک میلیون و 608 هزار رای‌دهنده تهرانی در حسرت یک نطق ماندند!
(البته این را هم اضافه کنم که نطق ها در مجلس به ترتیب شماره صندلی است و نمایندگان در طول چهارسال به ترتیب پشت تریبون مجلس میروند اما میتوانند نطق خارج از دستور انجام دهند)
حالا ما اگر اصلاح طلبانی از آقای عارف انتقاد میکنند می گویند اصلاح طلبی که اصلاح طلبان را می کوبد! من این تقسیم بندی را غلط می دانم، دعوای اصلاح طلب و اصولگرا را هم قبول ندارم. هر دو به یک میزان فکر منافع جناحی خودشان اند! همین آقای دکتر عارف! وعده رفع حصر را به دست گرفت و هر بار هم سوال کردند از ایشان گفت به شدت در حال پیگیری هستیم! خب خنده ندارد؟ چگونه پیگیری است که در توان ندارد یک نطق در این باره در خانهء ملتی که به او رای داده اند بکند!؟ آدمی تصور می کند تمام وعده ها صرفا جهت آن بوده خر از پل بگذرد و حاجی حاجی مکه !
اردیبهشت سال ۸۴ حضرت آقا فرمایش کردند که این تقسیم بندی(اصولگرا - اصلاح طلب) غلط است ، نتیجه اش این است که حالا می بینیم! تا نام اصلاح طلب می آید همه مردم تصور می کنند این فرد چون برچسب اصلاح طلبی دارد مخلص ترین آدم و مدافع حقوق ملت است!
من فکر میکنم ایران زمانی به اصلاحات برای پیشرفت می رسد که این برچسب ها را کنار بگذارد و عملکرد را ببیند و بی جهت روی یک نام احساساتی نشود و پافشاری نکند! چرا که این نام و شخصیت نیست که مهم است! مهم عملکرد و نتیجه کار برای مردم است!
قریب به سی و اندی سال، تا به حال چه سودی به حال و روز ملت ایران داشته اند برخی مسئولینِ خوش نام؟ جز اینکه وضع ملت هر روز بد تر از دیروز!؛ تقریبا هیچ
